Üniversitelerden yaşadığımız evlere kadar her geçen gün özgürlüklerimizi kısıtlama çabaları çoğalıyor. Rektöründen akademisyenine gerici saldırılar bitmek bilmiyor. Pandemi döneminde üniversitelerden uzak, evlerde kaldığımız bu süreçte üzerimizdeki baskı artıyor. Ev içinde kadınlar ve LGBTİQ+lar şiddetin bütün biçimleriyle karşı karşıya kalıyor. Özellikle sokağa çıkamadığımız bugünlerde genç kadınlar aileleri tarafından kısıtlanıyor. Biz hayatlarımız hakkında kendi kararlarımızı almak, istediğimiz gibi yaşamak isterken bu saldırılarla karşılaşıyoruz.
Bizi engelleyenler yalnızca aileler veya hayatımızdaki erkekler değil. Biz meydanlarda eşit yaşama hakkımız için mücadele verirken polis bizi ailelerimize şikayet etme cüretinde bulunabiliyor. Örgütlenme hakkımıza hukuksuzca karışarak suç işliyorlar. Bu şikayetlerle hedefledikleri şey bellidir. Ailelerimiz bizleri eve kapatsın, korkalım ve mücadeleden geri çekilelim istiyorlar. Tokat’ta bir üniversitenin kayyım rektörü bizi doğrudan hedef gösteriyor. Genç kadınların eşit ve özgür bir yaşam için sürdürdüğü mücadeleye ket vurmaya çalışıyorlar.
Bütün bunlar karşısında biz ne kayyım rektörlere, ne anayasal suç işleyen polislere, ne baskıcı ailelere direnmekten asla vazgeçmeyeceğiz. Kampüslerde, şehirlerde açık açık örgütleniyoruz. Mücadelemizi büyütüyoruz.
Üniversiteler başta olmak üzere gençlerin üzerinde baskı kurarak türlü yollarla özgür seçimler yapmamız da engelleniyor. Üniversitelere kayyım rektörler atayarak öğrencilerin seçim hakkını, iradesini yok sayıyorlar. Atanan kayyımlar ise üniversitelerdeki baskıların yalnızca bir parçası. Üniversitelerde ve yurtlarda politik fikrini söylemek, afiş asmak, bildiri dağıtmak ve örgütlenmek yasaklanıyor. Afiş asmak, örgütlenmek yurttan atılma sebebi sayılıyor. Bunları yaparken aynı zamanda cinsiyetçi, homofobik söylemlerini sürdürüyorlar. Her saldırıda gökkuşağı bayrağını, dövizimizi, pankartımızı daha da yukarıya kaldırıyoruz. Saldırılarının tam karşısında politik, örgütlü mücadele yürüten genç kadınlar var. Eğitimimizden yaşam şeklimize kadar her alanda özgürlüklerimizin karşısına dikilenlere mücadelemizle en güzel cevabı veriyoruz.
Biz eğitimimize devam ederken aynı zamanda çalışmak zorunda kalıyoruz. Çünkü devletin sağladığı burs ve kredi ile devlet yurdunda dahi kalınamıyor. Online derslere girmek için bilgisayar, internet gerekiyor ve sözde parasız olan eğitim sisteminde devlet bu ihtiyaçları karşılamaya yanaşmıyor. Hayatımızı devam ettirebilmek için kafelerde, restoranlarda veya marketlerde çalışıyoruz. Sözde tam kapanmaya girdiğimiz önümüzdeki 3 haftada çalıştığımız her yer işe devam edecek. Bazılarımız işten çıkarılacağız, bazılarımız ücretsiz izne yollanacağız. Korona önlemi denilerek tam kapanmaya gidiyoruz diyenler bizlere ne aşı sağladılar, ne maaşlarımızın tam ödenmesiyle ilgilendiler. Her gün metrobüsle, dolmuşla işe gitmeye devam edeceğiz ancak akşam evimizde bir bira içmemiz yasak! Alkol satışını durdurarak evimizin içine dahi saldıranlar, bütün özgürlüklerimize el uzatanlar işlerini yapsın. Sizin işiniz alkol değil ; aşıyı halka ulaştırmak, öğrencilere parasız ve ulaşılabilir eğitimi sağlamak!
Şiddete, eşitsizliğe ve özgürlüklerimize el uzatanlara karşı genç kadınlar olarak her yerde mücadelemiz büyüyor. Her alanda türlü baskı ve kısıtlamayla karşılasak da biz özgürlüğümüzden vazgeçmiyoruz. Bizi kısıtlayarak özgür seçimler yapma ve yaşama hakkımıza karışmaya çalışanlar çok yanılıyor. Bizim mücadelemizi ne siyasal iktidar ne de ondan cesaret almaya çalışan gerici akademisyenler, rektörler, patronlar durduramaz. Genç kadınlar eşit ve özgür bir hayat için sonuna kadar mücadele edecek. Bu mücadelede asla yalnız yürümeyeceğimizi biliyoruz.
1 Mayıs’ta da örgütlü, özgür yaşam mücadelemizi bütün şehirlerden yükseltiyoruz. Yaşasın 1 Mayıs, yaşasın Üniversite Kadın Meclisleri!